Το πρόβλημα ξεκίνησε επί πρωθυπουργίας Καραμανλή. Τότε, ο… αιώνιος εκλεκτός όλων των «γαλάζιων» κυβερνήσεων και πρόεδρος του ΟΠΑΠ, Χρήστος Χατζηεμμανουήλ, ύστερα από την… επιτυχημένη θητεία του ως πρόεδρος των Ολυμπιακών Ακινήτων, αποφάσισε εν μια νυκτί να κόψει τη διαφήμιση του Οργανισμού στις τοπικές εφημερίδες, δηλαδή ένα πενιχρό έσοδο για τις τελευταίες, πλην όμως σημαντικό για τον συνολικό κύκλο εργασιών τους.
Ηδη, πριν τοποθετηθεί εκεί αυτό το «γαλάζιο μπουμπούκι», αυτός ο χρυσοκάνθαρος με τις τεράστιες αμοιβές και τα δυσθεώρητα μπόνους, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε πετσοκόψει το ποσό της διαφήμισης, με τη γελοία και εντελώς ανυπόστατη δικαιολογία πως τάχα μου δεν γνώριζε το τιράζ του κάθε τοπικού εντύπου, λες και δεν μπορούσε να διασταυρώσει τα στοιχεία που έδιναν οι εκδότες με τα τιμολόγια και τα δελτία αποστολής.
Και έπειτα εξελέγη άλλη ανεκδιήγητη κυβέρνηση, «πράσινη» αυτή τη φορά. Και μετά τη φοροεισπρακτική καταιγίδα κάποιος «Φωστήρας» απεφάνθη ότι δεν μπορεί να ισχύει η ταχυδρομική ατέλεια στην αποστολή των εφημερίδων και έπρεπε αμέσως να καταργηθεί. Τώρα, πώς είναι δυνατόν να σκέφθηκε φυσιολογικός άνθρωπος ότι κόβοντας την έκπτωση στο ταχυδρομείο θα αυξάνονταν τα χρήματα του κράτους, αφού κανέναν πλέον δεν συνέφερε η αποστολή και σταμάτησαν να στέλνουν τα έντυπα, οδηγώντας τα έσοδα των ταχυδρομείων στο μηδέν και στο κλείσιμο ακόμα και ιστορικών εφημερίδων της επαρχίας!!!
Το Χαλάνδρι, που μονίμως αποτελεί την… αρνητική εξαίρεση σε όλα, δεν ήταν λογικό να μην χτυπηθεί απ’ αυτή την πρωτοφανή λαίλαπα. Είχε που είχε ελάχιστες-για το μέγεθός του (παρατηρήστε το γειτονικό Μαρούσι)- τοπικές εφημερίδες και ακόμα λιγότερες αξιόλογες, τελικά όλες σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό αποδείχθηκαν θνησιγενείς.
Η δικιά μας «Προφίλ της πόλης» έβαλε λουκέτο τέτοιες μέρες πέρσι, αφού έφθασε να μπαίνει μέσα 1500 ευρώ μηνιαίως!!! Πιο πριν είχε κλείσει η ενδιαφέρουσα και πάντοτε ενημερωμένη «Ρεματιά» του συγχωρεμένου Δημήτρη Χαραλάμπους. Ο στενός του συνεργάτης έκανε μια ακόμα προσπάθεια με τη «Forum», προτού ασχοληθεί με διαφορετική τελείως δραστηριότητα. Η πιο παλιά χαλανδραίικη εφημερίδα, η «Μαχητική Φωνή» του Γιώργου Νικολόπουλου σταμάτησε στο ίδιο χρονικό διάστημα με την «Προφίλ» να εκδίδεται, τουλάχιστον το φύλλο που μοιραζόταν πόρτα-πόρτα με τις πολλές διαφημίσεις.
Η πολύ καλή εφημερίδα «Φλυαρία» λόγω του χαμηλού κόστους έκδοσής της (ασπρόμαυρη με 8 σελίδες) συνεχίζει την έκδοσή της, βγαίνοντας πότε-πότε μια φορά το δίμηνο και αναγκαζόμενη να απευθύνει έκκληση προς τους αναγνώστες της να πληρώνουν τακτικά τη συνδρομή τους, προκειμένου να ανταπεξέλθει στα δυσβάσταχτα έξοδά της.
Στο εκδοτικό τοπίο της πόλης μας εμφανίστηκαν σχετικά πρόσφατα δυο ακόμη εφημερίδες: Πρόκειται για την «Halandri Press» του Νίκου Πράσσου, που οι απόψεις της βρίσκονται πιο κοντά σε αυτές της μείζονος αντιπολίτευσης, δηλαδή της παράταξης του Στάθη Ανδρεόπουλου, και η «meno@halandri» της Βικτωρίας Καλονάρου, μια πρωτότυπη εκδοτική προσπάθεια με λιγότερα αυτοδιοικητικά νέα, αρκετές συνεντεύξεις σε κάθε φύλλο και πολλά θέματα για τον πολιτισμό και το lifestyle.
Τέλος, ο παλιός εκδότης Αγγελος Νταβίας σπανίως εμφανίζεται με το καυστικό του «Επί Πόλεως» και έχει ρίξει το βάρος του στο γνωστό blog «Στην Πλατεία», ο Νεοψυχικιώτης Χρήστος Τριανταφύλλης βγάζει αραιά και πού το φύλλο του «Ο Λόγος του Δημότη», ενώ η παράταξη «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» κυκλοφορεί σε καίρια χρονικά διαστήματα τη «Στάση στο Χαλάνδρι», η οποία δεν αποτελεί μια επιχειρηματική προσπάθεια αλλά εκδίδεται για τη διάδοση των ιδεών της συγκεκριμένης παράταξης με εύστοχα ως επί το πλείστον σχόλια που πάντως κι αυτή παρεμβαίνει κυρίως πια μέσω διαδικτύου σε όσα διαδραματίζονται στην πόλη μας.
Αρης Νόμπελης
