Ο Λευτέρης Δουζένης ήταν ανεψιός του Ευθύμιου Δουζένη που είχαν το εργοστάσιο της οινοπνευματοποιίας στο Χαλάνδρι, στην τότε οδό Χολαργού, σήμερα Σοφοκλή Βενιζέλου. Μετά τη συνταξιοδότησή του από την εταιρεία πετρελαίων που εργαζόταν λειτούργησε πρατήριο ποτών και ξηρών καρπών στην πλατεία Δούρου στο Χαλάνδρι.Φιλαναγνώστης και άνθρωπος πνευματικός έγραψε στίχους για το παλιό Χαλάνδρι. Αγωνίστηκε ώστε το εγκαταλειμμένο εργοστάσιο «Δουζένη» να μην παραδοθεί στους εργολάβους αλλά να γίνει δημοτικό πολιτιστικό κέντρο.
Υπέρμαχος της λειτουργίας του δημοτικού κινηματογράφου, όπως άλλωστε η συντριπτική πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας, ένωσε τη φωνή του με εκείνους που πάλευαν να τον κρατήσουν ανοιχτό. Τα τελευταία καλοκαίρια που έμεινε ερμητικά κλειστός, αναρωτιόταν συχνά πότε θα ανοίξει τις πόρτες του ξανά με έκδηλη την αγωνία και το ενδιαφέρον στο πρόσωπό του.
Εντιμος και αντικειμενικός στην αντιμετώπιση καταστάσεων και προβλημάτων, μας αφήνει την ανάμνηση του τυπικού Χαλανδραίου των αλλοτινών καιρών.
Το χώμα του Χαλανδρίου που θα τον σκεπάσει ας είναι ελαφρό. Στην πιστή του σύζυγο Ευγενία, στα παιδιά και στα εγγόνια του ευχόμαστε παρηγοριά.
