Την 9η Μαΐου 1950 στο Παρίσι, ο Ρομπέρ Σουμάν, ο γάλλος Υπουργός των Εξωτερικών, διακήρυξε την ιδέα του Ζαν Μονέ και με δήλωσή του σηματοδότησε την Ευρωπαϊκή Ενωση και ζήτησε να ιδρυθεί μια Αρχή που θα διαχειριζόταν για ειρηνικούς σκοπούς την παραγωγή άνθρακα και χάλυβα. Ετσι, στις 18 Απριλίου του 1951, με τη Συνθήκη του Παρισιού, ιδρύθηκε η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ανθρακα και Χάλυβα. Τα ιδρυτικά μέλη ήσαν το Βέλγιο, η Ο.Δ. της Γερμανίας, η Γαλλία, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο και η Ολλανδία. Με νέες συνθήκες, ως τις αρχές του 21ου αιώνα, τα έξη κράτη είχαν γίνει 27 και το περιεχόμενο της συνεργασίας τους είχε διευρυνθεί πέρα από τον άνθρακα και τον χάλυβα. Σήμερα, η Ενωμένη Ευρώπη, με πληθυσμό 500 εκατομμυρίων κατοίκων, προσφέρει ή θα έπρεπε να προσφέρει μια πολιτική ασφάλειας, δικαιοσύνης, προόδου, συνοχής και ανάπτυξης. Οπως ακριβώς είχαν ονειρευτεί ο Ζισκάρ ντ' Εστέν, ο Καγκελάριος Σμιτ και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
