Ο παραπάνω τίτλος τα λέει όλα. Είχα υποσχεθεί να μην ξαναγράψω αλλά βλέπω μετά λύπης μου ότι αυτή μου η τακτική εκλαμβάνεται ως αδιαφορία ή εγκατάλειψη των αρχών μου.
Να ξεκινήσω γράφοντας ότι ακριβώς επειδή δεν ασχολούμαι επαγγελματικά με την πολιτική δεν στενοχωρήθηκα ιδιαιτέρως με την απόφαση ακύρωσης της εκλογής μου. Αν και δεν θα έπρεπε κατά την ταπεινή μου γνώμη να μένουμε στο γράμμα του νόμου αλλά στο πνεύμα του. Και ο νόμος υποστηρίζει ότι ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟΥ. Αλλά όταν δίνεται η δυνατότητα τοποθέτησης σταυρού σε όποιο από τα τρία πρόσωπα επιθυμεί ο κάθε δημοτικός σύμβουλος, τότε δεν επιλέγει ξεχωριστά; Το πραγματικό πρόβλημα θα υπήρχε μόνο αν όλοι ήταν υποχρεωμένοι να ρίξουν στην κάλπη το ψηφοδέλτιο με τα τρία ονόματα ή το λευκό. Σε αυτή την περίπτωση δεν θα είχαν οι αιρετοί δικαίωμα επιλογής, αφού ή θα ψήφιζαν όλο το προεδρείο ή κανέναν.
Οι 14 ψήφοι που έλαβα κατά τη διαδικασία επιλογής προσώπου από τη διοίκηση ήταν στην πραγματικότητα 17, όπως φάνηκε ολοκάθαρα από τη δεύτερη ψηφοφορία (17 της διοίκησης, 7 της μείζονος αντιπολίτευσης και δύο της παράταξης του κ. Παττακού). Στην πρώτη ψηφοφορία τρία ψηφοδέλτια ήταν μεν άκυρα, όμως υπήρχε σταυρός στο όνομά μου και το λευκό ψηφοδέλτιο ήταν κολλημένο από πίσω. Γιατί κάποιος θα κατέφευγε σ' αυτή τη χειροτεχνία και δεν θα διέγραφε απλώς το όνομά μου ή δεν θα έριχνε λευκό;
Για αναρτήσεις που αναφέρονται στο πρόσωπό μου (και δεν είναι φυσικά συκοφαντικές αλλά αφορούν πολιτική κριτική) έχω να απαντήσω τα εξής:
1) Επέλεξα να μην γράφω για θέματα του Χαλανδρίου γιατί αν υποθέσουμε ότι αναφέρομαι επαινετικά στη διοίκηση, ποιος θα πιστέψει ότι αυτό δεν αποτελεί προϊόν κολακείας στον δήμαρχο που με πρότεινε για μια τιμητική θέση; Αν πάλι γράψω κάτι εναντίον της διοίκησης, π.χ. ότι δεν μαζεύονται τα κλαριά, τότε ποιος σώφρων άνθρωπος δεν θα αναρωτηθεί "ρε Νόμπελη, γιατί τα γράφεις και δεν κάνεις-ως διοίκηση-αυτό που πρέπει; Αν, από την άλλη πλευρά, αναρτήσω κείμενο υπέρ συναδέλφου οι υπόλοιποι δεν θα με κατηγορήσουν ότι μεροληπτώ και προσπαθώ να κερδίσω την εύνοια ενός προσώπου ή και μιας παράταξης στο δημοτικό συμβούλιο; Αν, πάλι, στηλιτεύσω κάποιον δημοτικό σύμβουλο και τύχει στην προηγούμενη συνεδρίαση να έχουμε αντιπαρατεθεί, τότε ποιος δεν θα με κατηγορήσει, λογικά, για εμπάθεια;
2) Υπάρχουν τα πραγματικά καλά παιδιά και όσοι τα προσποιούνται για να αποκομίσουν οφέλη. Αν ρίξει μια ματιά κάποιος στο πολιτικό μου παρελθόν θα διαπιστώσει ότι μέχρι να με προτείνει ο νυν δήμαρχος για πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου ήμουν μακράν ο πιο αδικημένος. Επομένως, ανήκω στην πρώτη κατηγορία και όχι σε εκείνους που παριστάνουν το καλό παιδί. Ειδάλλως, δεν θα βρισκόμουν στα 43,5 μου χρόνια μόνος, χωρίς οικογένεια και παιδιά, με δυσοίωνο επαγγελματικό μέλλον, κυνηγώντας τρεις περιπτώσεις απάτης και συκοφαντικής δυσφήμησης στα δικαστήρια αλλά και με φαγωμένη τη μοναδική μου περιουσία από αδίστακτους απατεώνες.
3) Οποιος αμφιβάλλει για τις ικανότητές μου και με θεωρεί απλώς "καλό παιδί" ας ρωτήσει όσους υπαλλήλους συνεργάστηκα στον δήμο, όσους πολίτες βοήθησα αποτελεσματικά, όσους συναδέλφους με άκουσαν στα δημοτικά συμβούλια.
4) Φυσικά και δεν πρόκειται να υπερασπιστώ απέναντι σε δικαιολογημένη κριτική συναδέλφους της διοίκησης και της αντιπολίτευσης αλλά δεν θα τους αφήσω ανυπεράσπιστους απέναντι σε κακόβουλες επιθέσεις του "τοπικού κατεστημένου", για το οποίο έχω σαφή προσωπική άποψη αφού εκείνοι ήταν που έγραφαν ότι διόρισα τη γυναίκα μου στον δήμο, ότι δεν έχω πτυχίο, ενώ τώρα ισχυρίζονται πως είμαι άτιμος και φοροφυγάς!!!
Αλλά αν πρέπει να διαλέξω ανάμεσα σε αυτούς που κακοπροαίρετα νομίζουν ότι μπορούν να μειώσουν την προσωπικότητα και την υπόληψή μου και σ' αυτούς που με ψήφισαν, μάλλον θα προτιμήσω τους δεύτερους. Εσείς θα πράττατε διαφορετικά;
Άρης Νόμπελης
