Ο συνθέτης του πιο αγαπημένου μου τραγουδιού δεν μένει πια εδώ...

Ηθελα, όταν θα εγκατέλειπα την ενασχόληση με τα κοινά, να αποχαιρετήσω τον κόσμο που με εμπιστεύτηκε με το πλέον αγαπημένο μου τραγούδι, τον "Μέτοικο". Δεν πρόλαβα να το κάνω με τον συνθέτη του, Ζορζ Μουστακί, ζωντανό. Αυτό ενισχύει ακόμη περισσότερο τη λατρεία μου για τον συγκινητικό "Μέτοικο", τον οποίον μου ζητά να ερμηνεύσω κάθε παρέα που γνωρίζει το ταλέντο μου στο τραγούδι.
Μάλιστα, βρίσκω εξαιρετική την ερμηνεία του Αντώνη Καλογιάννη, που το είπε μετά τον Νταλάρα, με τη βαθιά, αισθαντική φωνή του. Ο συνδυασμός της φωνής του Καλογιάννη και των εμπνευσμένων στίχων του τραγουδιού το κατηγοριοποιεί σε εκείνα τα κομμάτια που... κινητοποιούν τον συναισθηματικό μου κόσμο και δημιουργεί στο άκουσμά του μια πραγματική απόλαυση.
Ο Ζορζ Μουστακί δεν μιλούσε σχεδόν καθόλου ελληνικά αλλά παραδεχόταν την ελληνική-από αρκετές πλευρές-καταγωγή του. Τον ένιωθα πιο Ελληνα και από τους Ελληνες και αυτός το ανταπέδιδε με ιδιαίτερη αγάπη για τη χώρα μας.
"Θα 'ναι μια άνοιξη πικρή, που όλα θ' ανοίγουνε στη γη
και απ' την αρχή θ' αρχίσω".
Στη ζωή μου, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, δεν υπήρξε καμιά καινούργια αρχή που να μην ξεκίνησε τραγουδώντας τον επίλογο του "Μέτοικου"
Άρης Νόμπελης