Χθες στεναχωρήθηκα πολύ. Οχι τόσο για το αποτέλεσμα που έμοιαζε αναμενόμενο. Οσο γιατί δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω τον αντίπαλο στα ίσια. Αιτία; Οι αποκρουστικοί τοξικοί της προηγούμενης ανάρτησης. Δυστυχώς, σ' αυτή την υπόθεση μαζεύτηκαν πολλοί. Και, ως γνωστόν, η βλακεία είναι ανίκητη, πόσω μάλλον όταν έχεις να αντιμετωπίσεις περισσότερους από έναν βλάκα.
Είμαι μόνος μου. Εδώ και έναν χρόνο. Αλλά ήταν επιλογή μου και δεν μετανιώνω για τίποτα. Οι δήθεν "φίλοι" με τις πολυάριθμες γνωριμίες και τις ελπιδοφόρες υποσχέσεις έγιναν μπουχός.
Ποτέ δεν γύρεψα όμως τίποτα και ό,τι κατάφερα σ' αυτή τη ζωή το πέτυχα μοναχός μου. Βοήθεια δεν ζήτησα-απλώς τουλάχιστον να μην μου βάζουν εμπόδια. Οσο ήμουν παντρεμένος στενοχωριόμουν και πικραινόμουν αλλά ποτέ δεν ξεφτίλισα τη γυναίκα μου και σεβάστηκα τον άνθρωπο που είχα δίπλα μου μέχρι την τελευταία στιγμή του αποχωρισμού. Δεν είχα έτοιμη την επόμενη όπως ίσως να υπέθεσαν ορισμένοι. Δεν υπήρχε επόμενη. Και γνώριζα καλά τη μελαγχολία της μοναξιάς και του άδειου σπιτιού που με περιμένει κάθε βράδυ. Την αμήχανη συντροφιά των αναμνήσεων ενός περίλαμπρου γάμου που εξελίχθηκε σε αδυναμία συμβίωσης.
Ναι, έχασα. Ισως μάλιστα από έναν παντρεμένο σαχλοκορτάκια, αγροίκο στους τρόπους και εκνευριστικά κυκλοθυμικό. Αλλά μήπως η ήττα δεν είναι μέσα στο πρόγραμμα;
Το μήνυμα στο κινητό μου ήταν παγωμένο και αδιάφορο. Τυπικό και με στοιχεία οίκτου.
Ας είναι. Η "Ωραία της Ημέρας" πιθανόν να πίστεψε τα τερατώδη ψέματα των καλών μου "φίλων". Δεν είναι βέβαια κοριτσάκι και δεν δικαιολογείται για γυναίκα με τόση συσσωρευμένη εμπειρία ζωής να πείθεται από αδιανόητες φαιδρότητες ανυπόληπτων ψευταράδων.
Θα της ευχηθώ να περνάει καλά και να συνεχίσει να γοητεύει τα πλήθη. Εγώ θέλω όλοι οι άνθρωποι να είναι ευτυχισμένοι, γιατί από δυστυχίες γνωρίζω. Οσοι με ξέρουν θα νομίσουν πως θα εκδικηθώ αυτόν που με κρέμασε. Αλλά γνωρίζετε τι λένε για την εκδίκηση. Οταν αυτός ο άχαρος κρεμανταλάς θα αποχαιρετάει την τιμητική του θέση θα είμαι εκεί για να τον βλέπω ταπεινωμένο και απαξιωμένο να αποχωρεί...
Τώρα, όμως, έχω δουλειά να κάνω. Για να τελειώσω μια και καλή με τους τοξικούς. Για να μην κλέψουν ξανά την "Ωραία της Ημέρας".
Κάποτε για το όνομά της έγινε ένας επικός πόλεμος. Η διαφορά μου με τον Πάρη είναι μόλις ένα "π". Αλλά είμαι πολύ κουρασμένος στα 44 να ανασκαλεύω χαμένες υποθέσεις. Και δεν έχω πλέον χρόνο να κοιτάζω πίσω μου.
Σας σκότισα. Καληνύχτα σας...
Άρης Νόμπελης
