Παναγία μου, τι εφιάλτης!!!

Οπως είχα γείρει να τον γλυκοπάρω λίγο (τον ύπνο, συκοφάντες, τον ύπνο...), ένας ανατριχιαστικός εφιάλτης με έκανε να ξυπνήσω κάθιδρος και πανικόβλητος: Βρισκόμαστε, λέει, στο 2011. Είχα ξεκινήσει να φτιάξω κάποια site και ένας φίλος μού σύστησε μια σοβαρή εταιρεία, υπόδειγμα επαγγελματισμού και αφοσίωσης στις επιθυμίες του πελάτη. Μάλιστα, παρείχε τέτοια εχέγγυα που κατέθεσα προκαταβολικά το σύνολο του ποσού, κάτι παραπάνω από 1800 ευρώ, μέσω τραπέζης φυσικά (είπαμε, κοιμόμουνα, δεν αυν...ζόμουνα...). Κάποια στιγμή επισκέφθηκα τα γραφεία της, όπου με υποδέχθηκε ένας γελαστός μεγαλομέτοχος, ένα μέτρο και ένα Μίλκο ύψος. Μου έδειξαν δυο τρεις φωτογραφίες και μου παρουσίασαν τη δομή των ιστοσελίδων που με κόπο και αστείρευτη φαντασία είχαν υλοποιήσει: Κείμενο ένα, κείμενο δύο, κείμενο τρία, φωτογραφία ένα, φωτογραφία δύο, φωτογραφία τρία-μιλάμε τώρα για πυρηνική φυσική!!! Μετά, λέει, μου είπαν να στείλω τα προς δημοσίευση κείμενα για να αναρτηθούν. Πού όμως ακριβώς; Τέτοιες σκέψεις με βασάνιζαν και δεν τους ενόχλησα για κανένα τρίμηνο. Οταν αποπειράθηκα να πάρω τηλέφωνο, ο γελαστός ζουμπάς κυριούλης με έβρισε γιατί άργησα να τους πάρω. "Δεν σε βλέπουμε σαν πελάτη αλλά σαν συνεργάτη" μου είπε και μου έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα. Εγώ, πάλι, φοβισμένος, σκέφθηκα πόσο δίκιο είχε που τον ενόχλησα το πρωί και του χάλασα τον ύπνο του... δικαίου. Βέβαια μια εύλογη απορία ταλάνιζε το κουρασμένο μου μυαλό: Αφού με βλέπουν σαν συνεργάτη τους, γιατί πληρώνω μόνο εγώ και αυτοί κάθονται; Αλλά είπαμε: Στα όνειρα παρουσιάζονται τα πιο απίστευτα πράγματα...
Κι ο εφιάλτης δεν έλεγε να τελειώσει... Γίνανε, λέει, πρόωρες εκλογές και βγήκε πρωθυπουργός ο Σαμαράς. Και αυτός ο γίγαντας του σχεδιασμού ιστοσελίδων προσελήφθη ως ειδήμων και πάντοτε αξιοκρατικά σε γνωστό δημόσιο φορέα με αστρονομική αμοιβή, λόγω, προφανώς, των ιδιαίτερων ικανοτήτων του. Χάρηκα που επιτέλους βρέθηκε μια κυβέρνηση να αξιοποιήσει τα ξεχωριστά μυαλά αυτού του τόπου. Και ξαφνικά ανακάλυψα ότι για το ποσό που είχα καταθέσει δεν είχε κοπεί καμιά απόδειξη και κανένα παραστατικό. Αρα το διορισμένο γαλάζιο παιδί ήταν φοροφυγάς (εκτός από την ανύπαρκτη δουλειά για τα site)!!! και επιβραβευόταν με παχυλό μισθό για τις άφαντες υπηρεσίες του.
Πετάχτηκα έντρομος από το κρεβάτι μου! Ουφ, τι εφιάλτης, είπα με φανερή ανακούφιση. Αμέσως στη σκέψη μου ήρθε ένα τετραψήφιο νούμερο: 1517! Τι παιχνίδια παίζει το μυαλό, αναρωτήθηκα... Ανοιξα την τηλεόραση και είδα στις ειδήσεις ότι η κυβέρνηση αγωνίζεται σκληρά για την πάταξη της φοροδιαφυγής. Ευχαρίστησα τον καλό Θεούλη για τους ακάματους πολιτικούς μας και γύρισα πλευρό να ξανακοιμηθώ. Αλλά φοβήθηκα τους εφιάλτες και σηκώθηκα να φτιάξω καφέ. Λέω να μην κοιμηθώ ξανά...
Άρης Νόμπελης