.jpg)
Με τον πιο πάνω τίτλο αποδεικνύεται περίτρανα ότι είμαι... φαν του Τζέιμς Μποντ, οπότε ο διαδικτυακός φίλος μου Αναγνώστης Καρράς, επικεφαλής, δικαιωματικά αδιαμφισβήτητα, του φαν κλαμπ του ήρωα του Ιαν Φλέμιγκ, μπορεί χωρίς προβληματισμούς να με εντάξει στην κλειστή ομάδα του, αφού ο τίτλος παραπέμπει στον δημοφιλή βρετανό πράκτορα ("Πέθανε μια άλλη μέρα").
Για να επιστρέψω στα του Χαλανδρίου, σήκωσα αυτή την ανάρτηση γιατί πάντοτε ήμουν φιλαλήθης: Αλλωστε πολλοί ήταν οι υποψήφιοι για παραίτηση αλλά μόνο εγώ το έπραξα και μάλιστα από εν ενεργεία πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου και όχι όταν τελείωσε η θητεία μου που, αν μη τι άλλο, δείχνει από την πλευρά μου ότι δεν "κάθισα" πάνω στον μισθό και στο αξίωμα, αλλά υλοποίησα άμεσα μια απόφαση που ήταν, πιστέψτε με, δύσκολη για έναν αναβλητικό άνθρωπο σαν την αφεντιά μου.
Γιατί όμως όλος αυτός ο πρόλογος; Γιατί ήθελα να σας ενημερώσω ότι ΔΕΝ ΠΑΩ ΓΙΑ ΔΗΜΑΡΧΟΣ!
Η διευκρίνιση σε πολλούς φαίνεται περιττή, όχι όμως και σε αγαπημένους μου φίλους που τον τελευταίο καιρό πλήθαιναν οι παροτρύνσεις τους προκειμένου να κατέβω. Κι αυτοί οι φίλοι διαχωρίζονταν σε δυο κατηγορίες: Κάποιοι καλοπροαίρετοι πίστευαν απλώς ότι, ύστερα από 19 χρόνια ενασχόλησης με τα κοινά, έφθασε επιτέλους η ώρα. Αλλοι, θεωρώντας πως διαθέτω τις απαραίτητες δυνατότητες, έβλεπαν στο πρόσωπό μου τον μελλοντικό πρώτο πολίτη του Χαλανδρίου και σκέφθηκαν να αδράξουν την ευκαιρία και να ενταχθούν στον κύκλο των πρώτων υποστηρικτών, που θα απολάμβαναν ξεχωριστά προνόμια.
Δεν θα σας πω ψέματα: Το σκεφτόμουν!!! Και σε τέτοιο βαθμό που είχα βρει το όνομα, το έμβλημα και το βασικό σύνθημα του συνδυασμού. Θα μου επιτρέψετε να τα κρατήσω προς το παρόν για τον εαυτό μου...
Το κείμενο αυτό γράφεται για τους πραγματικούς φίλους που εκδηλώθηκαν αμέσως μετά την παραίτηση και με χαρακτήρισαν γενναίο, υπερήφανο, αξιοπρεπή. Πολύ κολακευτικά αλλά απλώς βαρέθηκα να συμμετέχω σε κάτι που δεν το πιστεύω (συνειδησιακό πρόβλημα), που δεν μου δίνει την ευχέρεια να εκφράσω την όποια δημιουργικότητά μου, που οι ιδέες μου έναν προορισμό είχαν σε μια διοίκηση χωρίς κανένα απολύτως όραμα και στόχο: Τον κάλαθο των αχρήστων!
Προτιμώ, λοιπόν, κοντολογίς, ό,τι... κατεβάσει η κούτρα μου να το χρησιμοποιήσω για άλλον σκοπό και να πιστωθώ την επιτυχία ή να χρεωθώ την αποτυχία του εγχειρήματος. Και, κυρίως, να μην απολογούμαι συνεχώς για τις πράξεις και τις παραλείψεις άλλων, γιατί αυτό ακριβώς έκανα στη θέση που ήμουν πριν 45 μέρες.
Είναι αυτονόητο ότι θα παρακολουθώ και θα κρίνω, πάντα χωρίς εμπάθεια και μισαλλοδοξία, τα συμβαίνοντα στην πόλη μας. Δεν θα είμαι ούτε υποψήφιος με κανέναν συνδυασμό για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μου υπογράφουν συμβόλαιο ότι θα αξιοποιήσουν τος γνώσεις που μια εικοσαετία απέκτησα, ούτε πως θα υλοποιήσουν έστω κάποιες από τις ιδέες μου. Γιατί από υποσχέσεις χόρτασα όλα αυτά τα χρόνια...
Αλλωστε, δεν ζητούσα ποτέ και πολλά: Ηθελα να έρθει ο εκάστοτε δήμαρχος και να με ρωτήσει "Αρη, πώς μπορούμε να χειριστούμε αυτό το θέμα;" ή "Αρη, πες μου μια ιδέα σου για τον αθλητισμό, τον πολιτισμό, την κοινωνική πολιτική, την καθημερινότητα του πολίτη". Και δεν ήταν ανάγκη να με τοποθετήσουν σε καμιά θέση για να προσφέρω στο μέτρο που μπορούσα. Μονάχα ο ευφυής Γρηγόρης Ζαφειρόπουλος μου ανέθεσε το 2009, μαζί με την αντιδημαρχία Παιδείας, και τον τομέα της επικοινωνίας, προτρέποντας όσους κατείχαν θέσεις στη διοίκηση να με συμβουλεύονται.
Θα ήταν σοβαρή παράλειψη σ' αυτό το κείμενο να μην αναφερθώ και στον Ηλία Ντάβαρη. Λόγω υψηλού δείκτη νοημοσύνης ο Ηλίας αντιλήφθηκε από το κείμενο της παραίτησης ότι μάλλον πάω για δήμαρχος. Ηλία, δεν λάθεψες. Εκείνη τη μέρα οι πιθανότητες ήταν 80 προς 20 να είμαι υποψήφιος. Και αφού ο Ντάβαρης με έβαλε στα... βαθιά της πολιτικής, περίμενε πως 20 χρόνια εκπαίδευσης ήταν αρκετά για το γιγάντιο άλμα.
Και ποιον θα υποστηρίξω; Πραγματικά δεν το έχω σκεφθεί αλλά προκύπτει ξεκάθαρα από το κείμενό μου: Οποιον με πείσει ότι είναι ηθικό στοιχείο, έχει σαφές όραμα για την πόλη, συγκεκριμένο και αναλυτικό σχέδιο, πρόβλεψη για τους τομείς που έχω ιδιαίτερη ευαισθησία (πολιτισμός-αθλητισμός) και υιοθετήσει και καμιά ιδέα μου-νομίζω πως ορισμένες είναι καλές και, κυρίως, εφαρμόσιμες.
Προς το παρόν, αντίο...
Υ.Γ.: Δεν θέλω να γράψω κακίες τούτη την ώρα αλλά επειδή βλέπω πως συνεχίζεται αυτή η εμμονή με τον Θωμά, να δηλώσω ότι ούτε υποστηρίζω ούτε αποκλείω τον Θωμά, ο οποίος σημειωτέον αρχίζει και αποκτά δυναμική. Τώρα μάλιστα που μαθαίνω πως δυο σημαντικοί παράγοντες της πόλης μας, που αρχικά φάνηκαν να τάσσονται στο πλευρό μου, προσχώρησαν ήδη στον συνδυασμό του, ενισχύεται σημαντικά. Αλλά έτσι ήταν, είναι και θα είναι η πολιτική: ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΗ. Δεν τους κακίζω...
ΑΡΗΣ ΝΟΜΠΕΛΗΣ
