Στατιστικές παράμετροι του μέσου Έλληνα (1975) : ζει στην ακριβότερη χώρα της Ευρώπης - σε σχέση με τις αμοιβές του - έχει τη χειρότερη κοινωνική ασφάλιση, τα περισσότερα τροχαία ατυχήματα, το φτωχότερο εκπαιδευτικό σύστημα και τις μικρότερες κυκλοφορίες βιβλίων (Ελπίζω νa βρεθεί καμιά Πορτογαλία να με διαψεύσει σε κάτι απ' όλα αυτά).
*
Η ελληνική αταξία δεν επέτρεψε ούτε καν τη σωστή ανάπτυξη κοινωνικών τάξεων
*
Έτσι, ο αστικοποιηθείς βλάχος ζει στο κενό. Δεν έχει γη, δεν έχει γλώσσα (έρχομαι εξ Ομονοίας", που έγραφε κι ο Γιώργος Σεφέρης), δεν έχει θρησκεία. Δεν ξέρει πια πώς να χαρεί, να κλάψει. Δεν ξέρει να ζήσει.
Οι παραπάνω είναι διαπιστώσεις, σκέψεις και απόψεις του συγγραφέα και φιλοσόφου Νίκου Δήμου, από το - πραγματικά ΤΕΡΑΣΤΙΟ σε αξία και αλήθειες - βιβλίο του "Η δυστυχία του να είσαι έλληνας", που κυκλοφόρησε το 1983 και από τότε έχει κάνει χιλιάδες πωλήσεις, ενώ έχει επανεκδοθεί πάμπολες φορές.
Αυτό που προβληματίζει τον αναγνώστη είναι ότι, διαβάζοντας τις "στατιστικές παραμέτρους του μέσου έλληνα" - για το 1975!!! - διαπιστώνει εύκολα ότι, ΤΙΠΟΤΑ, μα ΤΙΠΟΤΑ δεν έχει αλλάξει 37 χρόνια μετά! ΤΙΠΟΤΑ όμως...
Για την "ελληνική αταξία"...τι άλλο να πούμε; Επικρατεί ΚΑΙ σήμερα, σε μεγαλύτερο, μάλιστα, βαθμό και με μεγαλύτερο...ζήλο ώστε να επιτυγχάνεται με κάθε ευκαιρία.
Και, πραγματικά, σε λίγο καιρό, ούτε γη ούτε γλώσσα θα έχουμε...Ήδη, δε γνωρίζουμε πώς να χαρούμε, δε ξέρουμε αν και πότε πρέπει να κλάψουμε και, σίγουρα, δεν μπορούμε να ζήσουμε, αφού δεν γνωρίζουμε τον τρόπο.
Δημήτρης Μ. Χανιωτάκης, 8/1/2012
