Έτσι, σήμερα, 11 Ιανουαρίου, συμβασιούχος συνάδελφος του Αετοπούλειου Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου μας, ΚΕΡΔΙΣΕ (γιατί, μόνο ως κέρδος μπορεί να χαρακτηριστεί - πλέον - η παράταση στο αναφαίρετο δικαίωμα για εργασία, έτσι όπως έχουμε καταντήσει τον όρο και την ουσία "εργασία") αναβολή της υπόθεσής του για τις 5 Ιουνίου 2012.
Ο Μιχάλης Ελευθερίου, λοιπόν, "εκμεταλλευόμενος" ΚΑΙ την αποχή των δικηγόρων (από σήμερα και για 3 - αν δεν κάνω λάθος - ημέρες) λόγω της πρόθεσης της κυβέρνησης να "ανοίξει" ΚΑΙ το επάγγελμα του δικηγόρου (και να κλείσει όλα τα επαγγέλματα μια και καλή!!), πέτυχε αναβολή και, συγχρόνως, διατήρηση της προσωρινής διαταγής που προϋπήρχε. Από το 2002, που είναι συμβασιούχος στον Δήμο μας, ο Μιχάλης αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, για το ήθος του, την εργατικότητά του, τη διάθεση και την προσφορά του. ΝΑΙ, από το 2002...και δεν κατάφερε - μάλλον - δεν ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ να μετατρέψουν τη σύμβασή του σε "Αορίστου Χρόνου"! Συγχαρητήρια στους "επιστήμονες" που ανακάλυψαν το Π.Δ. 164...Συγχαρητήρια...Στην ίδια θέση με τον Μιχάλη και χιλιάδες άλλοι συμβασιούχοι, που έμειναν εκτός υπηρεσιών και διεκδικούν ανά τακτά χρονικά διαστήματα την παραμονή τους και - τελικά - την εργασία τους. ΝΤΡΟΠΗ.
Από το πρωί σήμερα επικρατούσε, όπως είναι λογικό, μια ιδιαίτερα φορτισμένη ατμόσφαιρα...Θα έλεγα καλύτερα, το άγχος είχε ξεκινήσει μέρες πριν, όταν όλοι είχαμε συνειδητοποιήσει ότι πλησίαζε η ημέρα...της κρίσης.
Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση του. Είναι πολύ άσχημο να είσαι άνεργος και πολύ άδικο να σε διώχνουν, επειδή - λέει - είσαι...υπεράριθμος και...συμβασιούχος. Και από την άλλη (ή, από την πίσω πόρτα) προσλαμβάνουν ΝΕΟΥΣ συμβασιούχους. Και η ΟΜΗΡΙΑ συνεχίζεται. Θα ασχοληθούμε, όμως, κάποια στιγμή και με το ΜΕΓΑΛΟ αυτό ζήτημα...ψηφοθηρίας...
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις πώς αισθάνεται κάποιος την ώρα που μπαίνει στην αίθουσα του δικαστηρίου για να ακούσει αν και εφόσον θα συνεχίσει να εργάζεται ή αν θα βρεθεί ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ στο δρόμο. Πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια...
Τέλος καλό, όλα καλά, στη συγκεκριμένη περίπτωση...ΑΝΑΠΝΕΕΙ...μέχρι, τουλάχιστον, την 6η Ιουνίου. Μετά; Έχει ο Θεός. Όλα γίνονται. Και οι δικαστές καταλαβαίνουν, δεν είναι οι σκληροί και αδέκαστοι κριτές. Σίγουρα καταλαβαίνουν. Τα περιθώρια που έχουν δεν είναι πολλά (το αντίθετο μάλιστα), όμως...καταλαβαίνουν.
Άντε, σιδεροκέφαλος (ΠΑΛΙ)!!!
Με την ευχή και την ελπίδα, όλοι οι συμβασιούχοι να δικαιώνονται από εδώ και πέρα.
Ρεπορτάζ : Δημήτρης Μ. Χανιωτάκης, 11/1/2012
