«Χρειαζόμεθα κάποιους να ομιλούν καλά ελληνικά, αλλά να μην είναι με τους Έλληνες και την Ελλάδα…»Δόγμα «τρόικας»
Εκατόν ογδόντα επτά χρόνια μετά το Πρώτο Σύμφωνο της «Πωληθείσης Ελλάδος» το 1825, την 9η Φεβρουαρίου 2012 υπεγράφη το Δεύτερο Σύμφωνο της «Πωληθείσης Ελλάδας», με το οποίο πιστοποιείται ο Εξανδραποδισμός γενεών Ελλήνων στη Διεθνή Τοκογλυφία.Το Δεύτερο Σύμφωνο της «Πωληθείσης Ελλάδας», όπως και το Πρώτο, φέρει τις υπογραφές της Πολιτικής Φεουδαρχίας και εκείνων που «ομιλούν ελληνικά, αλλά δεν είναι με την Ελλάδα και τους Έλληνες»!Και για τους μεν, εκείνους του 1825, αν και το Κριτήριο της Ιστορίας αναγνώρισε το ελαφρυντικό ότι έβαλαν τις υπογραφές τους στο Σύμφωνο της «Πωληθείσης Ελλάδος» ενώ ο «Μπραΐμης αλώνιζε την Πελοπόννησο» και η Επανάσταση αντιμετώπιζε τον μέγιστο κίνδυνο, δεν ήρθη η κατηγορία της «Εθνικής Αναξιότητας» και του «Υπηρέτη των Ξενικών Συμφερόντων». Τους δε, της 9ης Φεβρουαρίου 2012, το Κριτήριο της Ιστορίας, κατά την επιβεβαίωση της αδέκαστης λαϊκής θυμοσοφίας («Φωνή Λαού, οργή Θεού»), τους τοποθετεί ήδη παραπλεύρως στους «Εξ» υπαιτίους της Εθνικής Καταστροφής τον Αύγουστο του 1922 και στον τόπο της «Εθνικής Νέμεσης», το Γουδί…
Εθνική Νέμεση…
Το πολιτιστικό πρότυπο αυτού του Πολιτισμού, του Ελληνικού, από το λυκαυγές της Ιστορίας των Ανθρώπινων Πράξεων προβάλλει την εξίσωση: Τραγωδία - Κάθαρση. Και χωρίς την Κάθαρση δεν επέρχεται η εξιλέωση και η Ηθική Δικαίωση του λαϊκού αισθήματος.
Η Εθνική Νέμεση για το Ελληνικό Πολιτιστικό Πρότυπο δεν εμπεριέχει το στοιχείο της Εκδίκησης αλλά του Φρονηματισμού. Είναι το Κοινωνικό Στίγμα, που διαπαιδαγωγεί το άτομο να αίρεται του στοιχείου της ατομικής ιδιοτέλειας και να μάχεται, χωρίς εκπτώσεις, για το Κοινωνικό Αγαθό…
Ο Ελληνικός Λαός, ομού με τους ευρωπαϊκούς Λαούς, αγωνίσθηκε από την εποχή του Διαφωτισμού να απαλλάξει τον Άνθρωπο από τον Καταναγκασμό της Ανάγκης. Από τον φόβο της αβεβαιότητας, της ανεργίας, της ασθένειας. Να γίνει κτήμα του η Παιδεία, η Μόρφωση. Να γευθεί τον Πολιτισμό σε όλες τις εκφάνσεις του. Να περάσει, κατά τον συλλογισμό του Κάρολου Μαρξ, «από το βασίλειο της Ανάγκης στο βασίλειο της Ελευθερίας».
Να απαλλαγεί από τον Φόβο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μεγάλος Κοινωνικός Αναμορφωτής, ο δημιουργός του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ), ο ηγέτης της Αριστεράς πτέρυγας του Αγγλικού Εργατικού Κόμματος, ο Ανιούριν Μπέβαν, οραματίσθηκε το σύγχρονο άτομο κινούμενο «Πέραν του Φόβου» στο ομότιτλο έργο του. Και ήταν εκείνος ο πολιτικός-ανθρακωρύχος που πολέμησε χωρίς ταλαντεύσεις τον βάρβαρο καπιταλισμό, καθώς και τους Ολοκληρωτισμούς του Μεσοπολέμου, με κορυφαίο τον Γερμανικό Ναζισμό και τη Γερμανική Προτεσταντική Νομοκρατία, τη στιγμή που η τελευταία παραγνώριζε την ισότητα των ανθρώπων, τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη, προπαγάνδιζε τα Φυλετικά κριτήρια, διαβάθμιζε τους Λαούς σε ανώτερους και κατώτερους, συζητούσε και έθετε σε εφαρμογή με γραφειοκρατική τελειότητα την «Τελική Λύση», που τους υποβίβαζε στην κατηγορία των «αποδιοπομπαίων τράγων»!
Η προφητεία Ντεγκώλ…
Είναι τυχαίο, άραγε, ότι η Γερμανία, με τη θεραπαινίδα της τη Γαλλία του Νικολά Σαρκοζί, θέτει και πάλι ευθύς με την ενοποίησή της σε κίνηση τον Γερμανικό Ρεβανσισμό και εκδικείται τους λαούς εκείνους, μεταξύ των οποίων και οι Έλληνες, που αντιστάθηκαν στην απερίγραπτη βαρβαρότητα του Γερμανικού Ναζισμού;
Μήπως δικαιώνεται μόλις 22 χρόνια μετά την ενοποίηση της Γερμανίας ο στρατηγός Σαρλ Ντεγκώλ, ο οποίος πάντοτε έβλεπε ως εφιάλτη της Ευρώπης και ευρύτερα του Κόσμου την ενοποίηση της Γερμανίας, ως απαρχή αναβίωσης του Ρεβανσισμού του Πνεύματος των Νιμπελούγκεν;
Το Ελληνικό Κόμμα του Μνημονίου και το Πολιτικό Κατεστημένο των «Ανεπάγγελτων Επαγγελματιών της Πολιτικής» (είναι εκείνοι που έχουν προσχωρήσει και ασπασθεί το «Δόγμα της «τρόικας»»: «Ομιλούν ελληνικά, αλλά δεν είναι με την Ελλάδα και τους Έλληνες») ενεργούν ως «Πέμπτη Φάλαγγα», ως οι Μαυραγορίτες της Κατοχής, που στην πείνα, στην εξαθλίωση, στον θάνατο των Ελλήνων στηρίζουν την ενθυλάκωση των «αργυρίων της προδοσίας»;
Η ταχύπτερος, δυσώδης Φήμη άδει ανά τας οδούς και τας ρύμας περί των CDS, που συνεπάγονται μυθώδη πλούτη σε όσους, εγχώριους και ετερόχθονες, μεθοδικώς προετοιμάσουν την πτώχευση του Λαού και της Χώρας;
Η ταχύπτερος, δυσώδης Φήμη ομιλεί περί σχεδίων, νυν και μελλοντικών, προέδρων και αντιπροέδρων κομμάτων, οι οποίοι βυσσοδομούν στο «σκότος» των παρασκηνίων για την κατάργηση και των τελευταίων υπολειμμάτων της Δημοκρατίας μας, για να απωθήσουν στο απροσδιόριστο μέλλον τη δυνατότητα του Λαού να εκφράσει τη γνώμη του για τις οικονομικές χειροπέδες που του προετοιμάζουν οι εγχώριοι (;), οι οποίοι «ομιλούν ελληνικά, αλλά δεν είναι με την Ελλάδα και τους Έλληνες»;
Το Δικαίωμα της Αντίστασης…
Στην Ελλάδα του 2012 μ.Χ. παραβιάζεται κάθε έννοια Δικαίου (Σύνταγμα, ποινικοί και αστικοί Νόμοι), το οποίο προασπίζεται και κατοχυρώνει τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη.
Ρήτρα, βασική και μη επιδεχόμενη ανατροπή ή αναθεώρηση, του Ελληνικού αλλά και του Διεθνούς Δικαίου παρέχει το Δικαίωμα στην περίπτωση αυτή να προβάλει ο Πολίτης Αντίσταση, ακόμη και Ένοπλη!
Η ταχύπτερος, αγωνιώδης Φήμη αναζητεί να ακροασθεί τη γνώμη του Θεματοφύλακα του Συντάγματος και των Νόμων, του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος πέραν των άλλων έχει δώσει Όρκο να φυλάττει το Σύνταγμα και τους Νόμους της Χώρας. Μήπως είδατε, μήπως απαντήσατε τον κ. Κάρολο Παπούλια;
Το Δικαίωμα στη Ζωή και στην Αξιοπρέπεια είναι Ιερό και Απαραβίαστο. Δεν είναι δυνατόν να καταπατείται ατιμωρητί από τους διακομματικούς Νεοδωσίλογους με το «Στίγμα του Πηλιο-Γούση»!
"Ο Συναξαριστής" του Δαμωνίδη, από την εφημερίδα "Το Παρόν της Κυριακής", 12/2/2012
