Με αφορμή το άρθρο του κ. Νίκου Γκαρόζη με τον - ομολογουμένως ευρηματικό - τίτλο "Είναι πολύ δύσκολο να μη φοβάσαι το φόβο" , θα ήθελα να κάνω τα σχόλιά μου.
Θα ξεκινήσω με ένα ερώτημα, όχι, υποχρεωτικά ΜΟΝΟ προς τον κο Γκαρόζη, αλλά και προς όποιον άλλο σκεπτόμενο Έλληνα:
Ποιοι, αλήθεια, έκριναν ότι ήτνα η πιο σημαντική και κρίσιμη νύχτα για την ιστορία της Ελλάδας, αυτή της Κυριακής 12-2-2012; Αυτοί που μας έφεραν σε αυτή τη θέση; Δηλαδή οι ΠαπανδρεοΣαμαροΚαρατζαφέρηδες και άλλες, διάφορες "ουρές" (για να μην τις χαρακτηρίσω διαφορετικά); Και, το κυριώτερο, για ποιους ήταν, είναι και θα είναι ΚΡΙΣΙΜΗ κάθε ημέρα που περνάει;
Δε διαφωνώ ως προς τους λόγους στους οποίους αναφέρεται ο κος Γκαρόζης ως ΑΙΤΙΕΣ για τη χρεοκοπία (;) της χώρας μας. Χρεοκοπία ουσιαστική και πραγματική ή τεχνητή και κατευθυνόμενη, αυτό είναι ένα άλλο ζητούμενο που θέλει μεγάλη ανάλυση...
Είμαι, όμως, κάθετα αντίθετος και διαφωνώ σχετικά με τους ΗΘΙΚΟΥΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΥΣ, αυτούς που με ΔΟΛΙΟ, ΥΠΟΥΛΟ και ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ τρόπο οδήγησαν σε πτώχευση την Ελλάδα και σε απόγνωση του Έλληνες.
Συμφωνώ και με το ΦΟΒΟ...Φόβος για το παρόν, φόβος για το αβέβαιο μέλλον και ΦΟΒΟΣ για το ΜΕΓΑΛΟ άγνωστο που έχουμε μπροστά μας, άρα, δεν γνωρίζουμε πώς να το αντιμετωπίσουμε.
Οι ευθύνες ΣΑΦΩΣ και είναι μοιρασμένες. ΟΧΙ όμως καταμμερισμένες ομοιόμορφα... Θα ήταν άδικο να υποστηρίξω κάτι τέτοιο. Άλλωστε, μετά τη Μεταπολίτευση, οι κυβερνήσεις - και παρακαλώ διορθώστε με αν κάνω λάθος - διαμορφώθηκαν ως εξής:
1974-1981 : ΝΔ
1981-1990 : ΠΑΣΟΚ
1990-1993 : ΝΔ
1993-2004 : ΠΑΣΟΚ
2004-2009 : ΝΔ
2009-2011 : ΠΑΣΟΚ
Αυτό σημαίνει ότι, το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε επί 22 χρόνια και η ΝΔ επί 15.
Η αναφορά του κ. Γκαρόζη στον Γιώργο Παπανδρέου, μόνο μειδιάματα μπορεί να προκαλέσει. Αποκυήματα της φαντασίας...
Ο άνθρωπος (ΓΑΠ), με εντολές από ΕΞΩΘΕΝ, κινούμενος "ευρωπαϊκά", "υπερατλαντικά" και υπόγεια, κατάφερε να μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα απέραντο προτεκτοράτο. Σε ένα τεράστιο βαρέλι χωρίς πάτο. Σε ένα κρατίδιο, έρμαιο των απανταχού βαρβάρων, οι οποίοι θα μας θέλουν στο εξής σκυμμένους στα τέσσερα. Μια μικρή αποικία κάπου στο νότο του σχεδιαζόμενου γερμανικού Ράϊχ, με πειθήνιους σκλάβους που θα ζουν και θα αναπνέουν μέχρι να τους κατεβάσουν το διακόπτη οι δολοφόνοι.
Αν και ο ΓΑΠ - προφανώς - δεν έχει στο λεξιλόγιό του τη λέξη "ΟΧΙ", ομολογώ πως, κέρδισε με την αξία του το μισθό του.
Δημήτρης Μ. Χανιωτάκης, 19/2/2012
