Αυτό το Σαββατοκύριακο δημοσιεύουμε ένα συγκλονιστικό ποίημα του ελληνοεβραίου ποιητή της ελληνικής διανόησης του μεσοπολέμου Γιοζέφ Ελιγιά (Γιάννενα 1901-Αθήνα 1931).
Ο Ελιγιά, ριζοσπάστης με ευρεία σκέψη, συγκρούστηκε με το συντηρητικό κατεστημένο των ομοθρήσκων του. Καίτοι μη χριστιανός, έγραψε για τον Θεό της Χριστιανοσύνης το παρακάτω ποίημα:
«Ιησούς»
Απόψε ήλθα κι εγώ, γλυκέ αδελφέ της Ναζωραίας,
βάρβαρα πάθη πνίγοντας εντός μου κι άγρια μίση,
να κλάψω μπρος στο αιμόφυρτο κορμί της πλέον ωραίας
ψυχής, που έχει ποτέ στον Κόσμο ετούτο ανθοβολήσει.
Της Γαλιλαίας, κρίνε σεμνέ, προς το λευκό το φως σου,
πόσες φορές φτερούγισαν των ταπεινών οι ελπίδες!
Πλήθη σταυροί κατάντικρυ στηθήκαν στο δικό σου,
δικοί και ξένοι οι Φαρισαίοι, αλί κι οι Σταυρωτήδες.
Δεν είσαι πρώτος μήτε κι ο στερνός Εσταυρωμένος,
γλυκέ Ιησού, στον κόσμο αυτόν της πίκρας και του φθόνου,
κι όμως η δόξα σου άσπιλη μες των θνητών το γένος:
Είσαι, δεν είσαι γιος Θεού, μα είσαι ο Θεός του πόνου.
