Οπως και στα φλέγοντα πολιτικά ζητήματα, οι σοβαρές λύσεις δεν δίνονται με τυμπανοκρουσίες, φανφάρες, ακραία συνθήματα και υστερικές κραυγές. Αν ήταν έτσι, τότε οι ψηφοφόροι (που τιμώρησαν στις 6 του Μάη τα δυο παλιά μεγάλα κόμματα με το τραγικά μικρό συνολικά 32%!) θα έλκονταν από τις ανεδαφικές θέσεις των κομμάτων που (αυτο)τοποθετούνται στα άκρα του πολιτικού συστήματος και θα τα προτιμούσαν στις 17 Ιουνίου, όταν ήδη είχαν εκτονωθεί. Αντιθέτως, αλλά και αναμενόμενα από μένα, τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης συγκέντρωσαν το 48%, ενώ δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας το γεγονός ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ, ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, μετά και την ασφυκτική πίεση να πάρει σαφή και εφαρμόσιμη θέση σε συγκεκριμένα ζητήματα, εγκατέλειπε αργά αλλά σταθερά τις άλλοτε δημοφιλείς στην άκρα αριστερά θέσεις του.
Αποτελεί απαράβατο κανόνα των επικοινωνιολόγων στα δυτικά καθεστώτα πως όσο απομακρύνεσαι από το κέντρο, τους μετριοπαθείς και χαμηλών τόνων ψηφοφόρους, τον χιλιοειπωμένο μεσαίο χώρο του Κώστα Καραμανλή, τότε μειώνονται συνεχώς οι πιθανότητές σου να κερδίσεις τις εκλογές.
Υστερα από αυτή την (πολιτική) παρένθεση, που μόνο τυχαία δεν ανέφερα, ας πάμε στις λεπτομέρειες του πιο επίκαιρου ζητήματος της πόλης μας.
Είναι γεγονός πως η νομιμότητα δεν μπορεί να γίνεται λάστιχο, αναλόγως του προσωπικού συμφέροντος καθενός από εμάς. Μου θυμίζει τη δήλωση γυναίκας-διαδηλώτριας στις Σκουριές, η οποία διαμαρτυρόταν ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη αλλά ταυτοχρόνως πως θα κάνει μήνυση σε αστυνομικούς που την έσπρωξαν. Νομίζω ότι γίνεται αντιληπτή η προφανής αντίφαση. Ετσι, οι ιδιοκτήτες των καταπατηθεισών περιουσιών είναι εκείνοι που επιβάλλεται να δικαιωθούν πρώτοι απ' όλους. Ή υπάρχει σοβαρό κράτος και τηρείται η νομιμότητα ή κι εγώ αύριο εγκαθίσταμαι σε ένα ωραίο οικόπεδο που έχω προσέξει στην οδό Εθνάρχου Μακαρίου, στο Μαρούσι, απέναντι από το πατρικό του φίλου μου του Μαχαίρα. Οι ταλαιπωρημένοι ιδιοκτήτες αγόρασαν αυτά τα οικόπεδα και μπορεί να πληρώνουν και φόρο σε λίγο για την ιδιοκτησία τους-αν δεν συμβαίνει ήδη- για περιουσία που δεν μπορούν ούτε να επισκεφθούν. Το πού θα μετεγκατασταθούν οι τσιγγάνοι (ακούγεται σκληρό) δεν νομίζω πως αποτελεί την πρώτη τους προτεραιότητα.
Αρα, χωρίς άλλη αναβολή και ασόβαρες δικαιολογίες άμεσος ορισμός χρόνου κατεδάφισης. Η μετακίνηση λίγες δεκάδες μέτρα πιο κει αναφέρεται σε μια απαράδεκτη απόφαση, μη υλοποιήσιμη που δικαιολογημένα προκαλεί αντιδράσεις. Η λύση για μένα δεν μπορεί να βρεθεί στα διοικητικά όρια του δήμου μας, αφού οι ρομά είναι πλέον εκατοντάδες. Τώρα γιατί έφθασαν αυτό τον αριθμό ας απασχολήσει τους αρμόδιους, εφόσον κάποιοι απευθυνόντουσαν σε αυτούς τους ανθρώπους για ψήφους. Δεν επισκέφθηκα ποτέ τον καταυλισμό αν και έμενα εκατό μέτρα δίπλα όχι γιατί τους απαξίωνα (όλες οι ψήφοι άλλωστε είναι ίσες) αλλά επειδή δεν επιθυμούσα να τους κοροϊδεύω, αφού εγώ δεν ήθελα να παραμείνουν εκεί και υπήρχαν αντικρουόμενα συμφέροντα. Αν ορισμένοι πρώην ή νυν συνάδελφοι το έκαναν, πρόκειται για ανήθικη και συμφεροντολογική συμπεριφορά, εκτός αν πήγαιναν στους τσιγγάνους και τους έλεγαν "ψήφισέ με και εγώ θα σε διώξω!!!"
Αν, όμως, οι αθίγγανοι απομακρυνθούν από την πόλη μας, πού θα μείνουν; Η απάντηση είναι απλή: Αυτό έπρεπε να το σκεφθεί κάθε ανεύθυνος πολιτικός που δεν φρόντισε να τους παράσχει δωρεάν παιδεία. Μα θα μου αντιπαρατάξετε το επιχείρημα: "Αυτοί αναγκάζουν τα παιδιά τους να παρατήσουν το σχολείο". Ναι, και ναρκωτικά κυκλοφορούν στην πιάτσα αλλά η πολιτεία δεν τα απαγορεύει απλώς: Σε προειδοποιεί συνεχώς με μηνύματα που κατακλύζουν τα μέσα ώστε αν τα αρχίσεις να μην έχεις καμιά δικαιολογία ότι δήθεν δεν γνώριζες. Ετσι και με τους τσιγγάνους. Αν κάποιος είχε σκεφθεί να εφαρμόσει ένα σοβαρό κοινωνικό πρόγραμμα με πρόνοια για περίθαλψη, μόρφωση, ομαλή ένταξη και εμπέδωση των κοινωνικών κανόνων, δεν θα υπήρχαν σήμερα αυτές οι παραβατικές συμπεριφορές που δημιουργούν το σημαντικότερο πρόβλημα και κάνουν τους γείτονές μου της Λευκωσίας να τρέμουν στην ιδέα της συμβίωσης μαζί τους.
Ολοκληρώνοντας, όπως συμβαίνει πάντοτε με το ανεκδιήγητο ελληνικό κράτος οι ευθύνες ότι (για άλλη μια φορά) δεν έκανε τη δουλειά για την οποία υφίσταται, μετέθεσε το πρόβλημα στους Κατωχαλανδραίους και τους άφησε να αναζητούν ενόχους σε αθώες δημοτικές παρατάξεις και ανήμπορους να αντιδράσουν δημοτικούς συμβούλους.
Με τα σημερινά δεδομένα, ο κ. Καλογερόπουλος επιβάλλεται σε συνεννόηση με τον υπουργό Εσωτερικών να ανακαλύψει χώρο μακριά από το Χαλάνδρι και οποιονδήποτε αστικό ιστό. Εναν χώρο με στοιχειώδεις υποδομές για ανθρώπους και όχι γουρούνια. Και ταυτόχρονα αξιοποίηση προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης που απευθύνονται στους ρομά, προκειμένου να ενσωματωθούν ομαλά στην κοινωνία και να σταματήσουν να αποτελούν γκέτο και καταφύγιο εγκληματιών. Οσον αφορά τον δήμο, επείγουσες νομικές ενέργειες, συνεργασία με τους ενδιαφερόμενους αλλά και δυναμική απάντηση με παραστάσεις διαμαρτυρίας στον γενικό γραμματέα, ούτως ώστε να καταστεί σαφές ότι η απόφασή του είναι εντελώς λανθασμένη.
Γιατί όσο απεχθάνομαι τις δυναμικές αντιδράσεις στη ζωή μου, άλλο τόσο μου είναι αποκρουστική η αδιαφορία ελιτιστών πολιτικών και οι καθυστερήσεις ενός βραδυκίνητου και αναποτελεσματικού κράτους.
Άρης Νόμπελης
