Τον Φεβρουάριο του 1998, πριν καλά-καλά κλείσω τα 30, άλλοτε άνεργος και άλλοτε υποαπασχολούμενος, διάβασα μια προκήρυξη για πρόσληψη συμβασιούχων στην ΕΡΤ. Φυσικά κατέθεσα αίτηση και με κάλεσαν για προφορική συνέντευξη. Προσοχή: Μονάχα συνέντευξη και καμιά άλλη αξιοκρατική διαδικασία.
Με υποδέχθηκαν στο ραδιομέγαρο μια πλειάδα κορυφαίων, γνωστών δημοσιογράφων της εποχής και ξεκίνησε κάτι που έφερνε περισσότερο σε φιλική κουβέντα παρά σε αδιάβλητη συνέντευξη για πρόσληψη. Στο τέλος μιας μαραθώνιας συζήτησης άκουσα ιδιαίτερα κολακευτικά λόγια και με ξεπροβόδισαν με το χαμόγελο της ικανοποίησης ζωγραφισμένο στο πρόσωπό τους.
Αλλά η βεβαιότητα για την επιτυχία μετατράπηκε σε πλήρη απογοήτευση όταν, λίγες μέρες μετά, από τους αναρτημένους πίνακες των διορισθέντων απουσίαζε το όνομά μου όχι όμως και εκείνο δυο νεαρών πολύ γνωστών οικογενειών του ΠΑΣΟΚ στην πόλη μας!
Ο πατέρας μου, άνθρωπος αφελής και ρομαντικός, το πήρε κατάκαρδα και επιχείρησε να εξηγήσει τα ανεξήγητα, ώσπου συνάντησε παράγοντα του-κραταιού τότε-Κινήματος στο Χαλάνδρι, ο οποίος, βλέποντάς τον σκασμένο, αναρωτήθηκε γιατί... δεν τον βρήκαμε νωρίτερα ώστε να... το σώσει το θέμα (!!!).
Τι απάντησε ο Φώτης Νόμπελης; "Μα, αποκρίθηκε, του έδωσαν έπαινο για την παρουσίασή του...".
Για μια άδικη απόφαση, δεν εργάζομαι για την ΕΡΤ 15 ολόκληρα χρόνια. Γνώρισα έναν οδυνηρό χωρισμό από την τότε κοπέλα μου που... βαρέθηκε να περιμένει την επαγγελματική μου αποκατάσταση, ταλαιπωρήθηκα από ασυνεπείς εργοδότες και βαριεστημένους υπαλλήλους, περιπλανήθηκα σε χώρους εκτός δημοσιογραφίας, την ίδια ώρα που ορισμένοι απολάμβαναν ικανοποιητικούς μισθούς και ξεχωριστά προνόμια.
Ομως, ό,τι κι αν συνέβη το μακρινό 1998, όταν θα πρόκειται για απόλυση εργαζομένων, εγώ πάντοτε θα είμαι στο πλευρό τους. Μακριά από μένα λογικές του τύπου "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα". Είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι πολλοί άξιοι δημοσιογράφοι, σκηνοθέτες, τεχνικοί, διοικητικοί, από τον διευθυντή ενημέρωσης μέχρι την τελευταία καθαρίστρια είναι σοβαροί επαγγελματίες και άψογοι στα εργασιακά τους καθήκοντα.
Στο κάτω-κάτω η κυβέρνηση θα μπορούσε να προχωρήσει σε μια αντικειμενική και ενδελεχή αξιολόγηση και να χωρίσει την ήρα απ' το στάρι.
Επειδή ξέρω τι σημαίνει ανεργία, μπορώ να καταλάβω αυτούς τους ανθρώπους που βρέθηκαν στον δρόμο εν μια νυκτί. Ετσι, μπορεί κάποια στιγμή να βρεθώ κι εγώ έξω από την ΕΡΤ. Αλλωστε το έχω πάρει απόφαση πως μέσα δεν πρόκειται να μπω με τον έναν ή τον άλλον τρόπο...
Άρης Νόμπελης
