*Δημοσιεύτηκε τον Σεπτέμβριο του 2006 στην εφημερίδα "Προφίλ της πόλης" στη στήλη "Ο Ζανό γράφει..."
Θαρρώ πως μέχρι τότε τον είχα δει μόνο σε αφίσες. Θα ήταν καναδυό μήνες πριν τις δημοτικές εκλογές του 1982. Λίγες μέρες μετά πήρα λάφυρο από το εκλογικό του κέντρο μια αφίσα με το πρόσωπό του. Κάτω-κάτω έγραφε "ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ-ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ", το όνομα του συνδυασμού που υπήρχε και συντμημένο: ΖΣ. Ο αθεόφοβος, δεν την αποχωριζόμουνα ούτε όταν πήγαινα στη Γαλλική Ακαδημία, στη Φιλοθέη για να μάθω (υποτίθεται...) γαλλικά. Και μπορεί τελικά να μην έμαθα ποτέ, αλλά τουλάχιστον μου έμεινε η... ευχαρίστηση ότι είχα κάπως συμβάλει κι εγώ στην προεκλογική εκστρατεία του, επιδεικνύοντας την περί ης ο λόγος αφίσα στα διαλείμματα!!! Εκτός από τον Νώντα και την οικογένειά του δεν πρέπει άλλος να είχε τόση αγωνία για την εκλογή του...
Αυτή ήταν και η πρώτη ενασχόλησή μου με τα πολιτικά, έστω σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης. Το επόμενο που ανακαλεί η μνήμη μου είναι η μεγαλειώδης, η ανεπανάληπτη συγκέντρωση του Νώντα στην κεντρική πλατεία της πόλης μας. Χιλιάδες λαού, απίστευτο πάθος-κυρίως-από τους νεολαίους.
Βεγγαλικά, μπαλόνια και ένα σύνθημα δονούσε την ατμόσφαιρα: "Νώντα, θυμήσου, οι νέοι είναι μαζί σου". Κι εκείνος στο βήμα, χαρισματικός, να ανοίγει διάλογο με το πλήθος: "Οι νέοι είναι μαζί μου αλλά θέλω να είναι μαζί μου και όλος ο χαλανδραίικος λαός!". Η συγκέντρωση, αν θυμάμαι καλά, είχε πραγματοποιηθεί Παρασκευή, παρ' ότι συνηθιζόταν ο αρχηγός της αντιπολίτευσης να μιλάει Πέμπτη και την τελευταία μέρα του προεκλογικού αγώνα ο εκάστοτε δήμαρχος. Φεύγοντας από τον πλημμυρισμένο από φέιγ βολάν και φυλλάδια χώρο μού είχε εντυπωθεί η χαρακτηριστική αισιοδοξία όλων στο μυαλό: "Θα είμαστε σίγουρα πρώτοι...".
Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου δεν δικαίωσαν τις προδοκίες μας. Ο Νίκος Πέρκιζας, η επιλογή του παντοδύναμου τότε ΠΑΣΟΚ, είχε ξεπεράσει το 46%- ο Νώντας περιορίστηκε στη δεύτερη θέση με σχεδόν 35%. Μάλιστα, στο Κάτω Χαλάνδρι υπήρχαν τμήματα που ερχόταν πίσω και από τον υποψήφιο του ΚΚΕ...
Ανάμεσα στις δύο εβδομάδες έγινε και άλλη συγκέντρωση, σε μπαλκόνι κάτω από το σημερινό EVEREST, την Πέμπτη πριν τον δεύτερο γύρο: Χωρίς το τεράστιο πλήθος αλλά με τον ίδιο παλμό με την προηγούμενη. Και ο Νώντας παρέμενε μέχρι το τέλος αισιόδοξος.
Οπως αναμενόταν, δεν εξελέγη δήμαρχος Χαλανδρίου. Οι εποχές ήταν ιδιαίτερα δύσκολες για τη ΝΔ. Η συμμαχία ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ τη δεύτερη Κυριακή θεωρείτο δεδομένη σε όλους τους δήμους.
Πέρασαν περίπου δυο χρόνια δίχως να ξαναδώ τον Νώντα. Χωρίς ποτέ να εγκαταλείψει το αγαπημένο του Χαλάνδρι-άλλωστε ήταν επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης-, προετοίμαζε μεθοδικά τις επόμενες κινήσεις του. Και η προσωπική του δικαίωση δεν άργησε να έρθει, με την εκλογή του στη θέση του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, του μεγαλύτερου επιστημονικού συλλόγου της χώρας. Ολα τα πρωτοσέλιδα της εποχής-του αντιπολιτευόμενου ασφαλώς Τύπου- ήταν δικαιολογημένα αφιερωμένα σ' αυτή την ανέλπιστη νίκη, η οποία φαινόταν να σηματοδοτεί την αντιστροφή του πολιτικού κλίματος και την απαρχή της αντεπίθεσης για το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Με τον Νώντα συναντιόμουν όλα αυτά τα χρόνια όχι τακτικά αλλά παρακολουθούσα με ενδιαφέρον την πορεία του, την εκλογή του στη Βουλή από την Α΄ Αθηνών, την ανάληψη σημαντικών θέσεων στην κομματική ιεραρχία και στο κοινοβούλιο. Η τελευταία συγκινητική ανάμνηση αφορά την παρουσία του στα εγκαίνια του εκλογικού κέντρου του γιου του το 2002 μαζί με τους κατά καιρούς "γαλάζιους" υποψήφιους. Τον παρατηρούσα προσεχτικά: Μου φάνηκε αδύνατος και καταβεβλημένος. Η επάρατη νόσος έδειχνε ήδη τα δόντια της.
Μπορεί να μην το είπα ποτέ ούτε στον φίλο μου πρώην δήμαρχο, όμως δεν υπήρξε πρόσωπο που να σημάδεψε τις πρώτες μου πολιτικές αναφορές τόσο πολύ όσο ο Νώντας Ζαφειρόπουλος. Βλέποντας τον Γρηγόρη, λίγο πριν το τελευταίο αντίο, σκυμμένο πάνω από τον ανοιχτό τάφο, ένιωσα μια έντονη δυσφορία που ποτέ δεν ανέφερα στον αγαπημένο μου Νώντα την προσήλωσή μου στα οράματά του. Αιωνία του η μνήμη...
Άρης Νόμπελης
