Αλλά και όταν επέστρεψα στο κλεινόν άστυ βρέθηκα σε μια λεωφόρο "Μαρίνου Αντύπα" σε κάποιο από τα δυτικά προάστια που με οδήγησε η εργασία μου. Ο Μαρίνος Αντύπας που γεννήθηκε στα Φερεντινάτα της ιδιαίτερης πατρίδας μου Κεφαλονιάς το 1872 υπήρξε ένας σπουδαίος κοινωνικός αγωνιστής. Ηταν υπέρμαχος των λαϊκών ελευθεριών και των δικαιωμάτων των ανθρώπων του μόχθου και αγωνίστηκε στη σύντομη ζωή του για την αφύπνιση των εργατικών και αγροτικών τάξεων. Οταν βρέθηκε στη Θεσσαλία, απογοητευμένος από την αποτυχία του στις εκλογές, δεν είχε άλλο δρόμο από το να κινητοποιήσει τους εξαθλιωμένους κολλήγους και να στρέψει εναντίον του τους τσιφλικάδες που με ηθικό αυτουργό τον μεγαλοκτηματία Ιωάννη Κυριακό τον δολοφόνησαν εν ψυχρώ στον Πυργετό της Λάρισας στις 8 Μαρτίου του 1907. Οι τελευταίες του λέξεις ήταν: "Ισότης, αδελφότης, ελευθερία". Τη συνέχεια τη γνωρίζετε και αν πέτυχε περισσότερα με τον θάνατό του που εξαγρίωσε τους φτωχούς αγρότες. Είναι, πιστεύω, ευκαιρία, με αφορμή τη συμπλήρωση σε τέσσερις μήνες 150 χρόνων από την Ενωση των Επτανήσων με την Ελλάδα να τιμήσουμε τον Αντύπα και τους ηρωικούς ριζοσπάστες που απαγχονίστηκαν από τους Αγγλους μέχρι να φθάσουμε το 1864 στην πολυπόθητη παραχώρηση των ιονίων νήσων στη χώρα μας. Φυσικά, δεν πρέπει να λησμονούμε πως ήρωες υπήρξαν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, όπως ο Μικρασιάτης Ιωάννης Καρόγλου, ο εμπνευστής της Ιωνίου Φάλαγγας που πολέμησε τους Τούρκους στο πλευρό του Νικηταρά και του Καραϊσκάκη.
Τέλος, δεν πρέπει να ξεχάσουμε και τους διαπρεπείς Χαλανδραίους που χάθηκαν πρόσφατα, όπως ο Νίκος Βασταρδής και ο Γιώργος Ραυτόπουλος με την τεράστια ανιδιοτελή προσφορά τους στον πολιτισμό και στο Χαλάνδρι. Καιρός να δούμε την πόλη μας να αλλάζει πρόσωπο...
Άρης Νόμπελης
