Η ώρα είναι 12.10 π.μ. Νιώθω μοναξιά σ' αυτό το υπόγειο που είναι κρεβατοκάμαρα, κουζίνα, μπάνιο και... έδρα επιχείρησης. Δεν στεναχωριέμαι. Ηταν επιλογή μου. Γιατί μονάχα ηλίθιος θα πίστευε ότι από αυτούς τους αλλόκοτους "φίλους" που είχα μαζέψει γύρω μου θα φρόντιζε κανείς για το αντίθετο. Και μπορεί να έχω αναρίθμητα ελαττώματα αλλά ηλίθιος δεν υπήρξα ποτέ.
Διαβάστε, λοιπόν, ποιους είχα δίπλα μου και θα καταλάβετε γιατί βρίσκομαι στο κλειστοφοβικό υπόγειο:
Εσύ με το ποδήλατο που αυτοθαυμάζεσαι και διηγείσαι απίθανες ιστορίες για... αόρατες γκόμενες που σε περιτριγυρίζουν και τις οποίες ποτέ κανένας μας δεν είδε, τι προσέφερες ποτέ και σε ποιον; Παθαίνεις κρίσεις πανικού όταν συναντάς εξυπνότερους από σένα. Και σχολιάζεις και το φιλόδοξο εγχείρημά μου πριν το δεις. Αλλά κατά βάθος γνωρίζεις ότι εσύ και η θλιβερή παρέα σου σύντομα θα αποτελέσετε ένα παρελθόν που δεν θα νοσταλγήσει κανείς-να είσαι βέβαιος. Λίγες μέρες υπομονή...
Εσύ είσαι ιδιοφυία. Δεν είσαι παλιάνθρωπος ούτε κλέφτης. Απλώς είσαι "της ήσσονος προσπάθειας" που έλεγε και κάποιος. Κι αν αυτό είναι προσωπικό σου πρόβλημα, το να τζογάρεις με τα λεφτά των αδελφικών σου φίλων συνιστά έναν απαράδεκτο ωχαδερφισμό και μια άνευ προηγουμένου επιπολαιότητα που τιμωρείται. Οχι πάντοτε από τη δικαιοσύνη, αλλά με ισόβιο αποκλεισμό. Πρόσφατα ενημερώθηκα πως βρήκες ταίρι. Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών αλλά, ρε φίλε, πόσο θα σε αντέξει;
Εσύ είσαι αμπελοφιλόσοφος. Δεν με πειράζει. Αλλο με ενοχλεί εμένα: Οτι μέσα στην προφανή ανικανότητά σου να πετύχεις οτιδήποτε ανέπτυξες μικροπρέπειες, ζήλεια και κακίες. Γι' αυτό υπονόμευες κάθε μου προσπάθεια. Γι' αυτό δεν με καλούσες ποτέ σπίτι σου-οι συγκρίσεις, φίλε μου, το ξέρω πως είναι καταλυτικές. Αν ήσουν ακοινώνητος θα το καταλάβαινα. Αλλά τώρα πια διαπιστώνεις πως ο ρόλος της... παρηγορήτρας είναι άχρηστος σε ανθρώπους που ανεβαίνουν. Λυπάμαι που δεν θα είσαι δίπλα να το δεις. Ομως μάλλον θα σκύλιαζες. Μην φοβάσαι. δεν θα χαθείς. Φρόντισαν άλλοι που δούλεψαν μια ζωή για να κάθεσαι...
Εσύ με το ελληνικό και αγγλικό μικρό όνομα είσαι πραγματικά ακατανόητος. Εξαφανίστηκες ξαφνικά. Είσαι κομματικός μέχρι τα μπούνια αλλά αποκλείεται να έχεις τέτοιο μένος για μια παραίτηση. Από τον χώρο που ολημερίς κατηγορείς. Επομένως; Στέλνεις ένα ανόητο μήνυμα στο facebook, εμπλέκεις φίλους πρώην συναδέλφους και δεν απαντάς να δώσεις εξηγήσεις. Μήπως τελικά είχε δίκιο ο νάρκισσος της πρώτης παραγράφου;
Εσύ έφυγες νωρίς. Αλλά άνθρωπος που δεν παίρνει να ζητήσει μια συγνώμη για την άθλια συμπεριφορά του μένει μόνος με τον εγωισμό του για μια ντουζίνα χρόνια. Αλλά και 112 να περάσουν πάλι δεν πρόκεται να σε πάρω τηλέφωνο. Πείσμα στο πείσμα, φιλαράκο μου...
Εσένα σε άφησα, Κούλη, για το τέλος. Σε μια ανίερη συμμαχία με την πρώην (την έβαλες να με πάρει και τηλέφωνο για την ανάρτηση με την Τροία, έτσι; Δεν τρώω κουτόχορτο, my friend). Ανθρωπος που κάνει χαλάστρες λέγεται "φίλος"; Αναρωτιόμουν αν το έκανες για να έχεις παρέα στη μιζέρια ή για προσωπικό όφελος. Τείνω να πιστέψω και για τα δύο. Αλλά, αν δεν θυμάσαι, στην Τροία δεν νίκησαν οι Τρώες αλλά οι Ελληνες. Και ξέρεις μέσα σου αν είμαι πολυμήχανος. Υ.Γ.: Μην κάνεις καν τον κόπο να χαιρετήσεις τον πατέρα μου στην παρέλαση. Η οικογένεια Νόμπελη είναι τόσο δεμένη που δεν σου εγγυώμαι τίποτα. Α, και άσε τους Μάνους και τους αντιδημάρχους και αποκατάστησε τη μαλακία που έκανες αν θέλεις να ξαναμιλήσουμε. Ολο και κάποιον τρόπο θα βρεις...
Μπούχτισα από φίλους-ευεργέτες. Τελικά ένας άνθρωπος που προέρχεται από διαφορετικό κόσμο και γνώρισες στην Αφροδίτη, μια γνωριμία ενός μηνός σίγουρα είναι καλύτερος από τους παραπάνω. Και ένας διαδικτυακός φίλος που δεν έχω συναντήσει ποτέ και με έχει καταπλήξει με την πνευματική του καλλιέργεια και τις βαθιές του γνώσεις μπορεί να εξελιχθεί στον κολλητό που ποτέ δεν είχα.
Ναι, για σας το λέω ΚΩΣΤΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΕ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΗ ΖΑΧΟ. ΣΑΣ ΕΚΤΙΜΩ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΑ. ΦΟΡΑΤΕ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ, ΡΕ!!! Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι αυτό σήμερα;
ΑΡΗΣ ΝΟΜΠΕΛΗΣ
