Η στήλη φιλοξενεί σήμερα το ποίημα του Γιάννη Αθανασόπουλου «Αντιγόνη» (βραβείο σε πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης που οργάνωσαν οι «Φίλοι των Επτανήσων»). Ο Γιάννης Αθανασόπουλος διατέλεσε διευθυντικό στέλεχος της ΔΕΗ. Είναι νομικός και οικονομολόγος, με τριετείς μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία (με υποτροφία τού ΙΚΥ).
«Αντιγόνη»
Στης Θέμιδας το Μέλαθρο, στης Ευνομίας το Ναό,
απρόσιτο για τους πολλούς, για τους θνητούς απόρθητο,
στέκεσαι αλύγιστη, Αντιγόνη, για να σε κρίνουν Δικαστές,
οι ψυχωμένοι μαχητές, οι Υπερασπιστές της Θείας Δίκης.
Παιδούλα ακόμη στη θωριά με το χτενάκι στα μαλλιά,
των παιχνιδιών νωποί οι απόηχοι, δειλά στα βήματα της Νιότης,
ένοχη κρίνεσαι, Αντιγόνη, πώς περιφρόνησες φριχτά του Ηγεμόνα
εντολές, κραυγές ανίερες, ανόσιες παράταιρες φωνές.
Ποιος της θυσίας τον παλμό, μπρος στης Ειρήνης το Βωμό,
ποιος τάχα θ’ ακυρώσει, Τείχη Πελώρια, χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ,
ποιος θα μπορέσει να υψώσει, πέρα από θέλημα Θεών,
ποιος λατρεμένο αδελφό, ποιος την Αγάπη θα προδώσει;
Αμίλητοι οι Δικαστές, οι αυστηροί σου οι Κριτές, στυγνοί
παράγοντες ανάλγητοι οι προικισμένοι Ρήτορες
θα παραμείνουν θεατές, με σεβασμό στις Εντολές, του άδικου Ηγεμόνα,
για το δικό σου γδικιωμό, για το δικό σου αφανισμό.
Της άδολης αγάπης σου το τίμημα βαρύ, ψυχροί οι Δήμιοι,
άψυχο το κορμάκι σου, ολόλευκη η Ψυχή, σε καρτερούν αδημονούν
οι Ουρανοί, μ’ ένα χαμόγελο στα χείλη, μια προσευχή,
σπόρος το χάδι σου, ολάνθιστη η Ανοιξη, απ’ της αγάπης την Πνοή.
Κι αν κάποτε σε φώναζαν Ελένη, Πολυξένη, Περσεφόνη,
για μας θα είσαι πάντα η Αντιγόνη, σ’ όποια γωνιά στη Γη το φως
κι αν πρωτοείδες, αρκεί που μπόρεσες την Υστατη στιγμή
στους Δικαστές το «Αφες αυτοίς» να ψιθυρίσεις, το «Ούτοι Συνέχθυν
Εφυν, αλλ’ Εφυν Συμφιλείν» στους Σταυρωτές να ομολογήσεις.
